En ik hou van geloven die zeggen dat in welk geloof je ook gelooft, goed is. Vraag me niet waar ik precies in geloof want dat kan ik niet precies omschrijven. Ik heb er wel een beeld bij. Dat het veel groter en machtiger is dan ik in mijn beperkte menselijke hoedanigheid -met maar twee armen en twee benen waar goden over minimaal vier armen beschikken- ooit zal kunnen begrijpen. Die vier armen staan symbool voor contact met zowel de materiële wereld -waar alles vorm heeft- als de spirituele wereld waar geen vorm is.
Vorm is heel duidelijk, tastbaar en je weet waar je aan toe bent. Dus ik begrijp best dat mensen aan vorm gehecht zijn en er ook alles aan doen om dat zo mooi mogelijk maken. Ik begrijp ook dat mensen alles wat geen duidelijke vorm heeft, verwerpen of niet geloven. De mind heeft een kapstokje nodig om iets aan op te hangen; iets kan pas donker zijn als er licht is en andersom. De mind is een instrument, bedoeld om het één van het ander te kunnen onderscheiden. Heel handig in het materiële bestaan. Maar het gaat mis waar we elkaar om de vorm veroordelen. Bijvoorbeeld over de vorm van je geloof. Ieder geloof heeft zijn eigen gebruiken, voorschriften en rituelen. Maar ze zijn allemaal bedoeld om je naar die plek te wijzen waar die verschillen niet bestaan. Waar alles één is en niet goed of slecht is. Het hart is zo’n plekje en de regel die daar heerst is Liefde. Er zijn geen verschillende Liefdes. En het is ook niet zo dat Liefde de ene weg om daar te komen verwerpt en de andere weg goedkeurt. Liefde is een veld waar je op aan kunt sluiten of waar je je voor af kunt sluiten. Hoe je er komt of hoe je dat doet dat moet je zelf weten.
De symboliek die je in vele geloven terug vindt hebben veel overeenkomsten. Denk jij dat er een hemel is en een hel? Ik wel … maar niet een fysieke plek. Ik denk eerder aan een state of mind. Je kunt hier op aarde op dit moment in dit lichaam, in de hemel verkeren of in de hel. En die creëer je zelf. Zelfs in de meest erbarmelijke omstandigheden kun je nog Liefde uitdragen en ik denk dat dat is wat de mens mooi maakt. Je mag het van mij God of Krishna noemen en hoe je jouw geloof vorm geeft maakt mij niet uit. Wat je daarbij aantrekt of welke boeken je leest, I don’t care. Als ik maar iets van Liefde in jou kan herkennen. Als je mij met een boos gezicht vertelt dat jouw God of jouw weg de enige echte is, ben je bij mij aan het verkeerde adres. Ik geloof daar niet in.
Ik geloof wel dat enige vorm van geloof belangrijk is. Enige vorm van hoop en vertrouwen, omdat je er dan van uit gaat dat er meer is dan jij zelf kunt zien. Als alles wat je niet kunt zien ook niet zou bestaan, wordt je wereld beperkt tot puur het materiële. En dat is wel heel beperkt. Mensen kunnen wel een vliegtuig bouwen maar geen bromvlieg. Ik denk dat we ons moeten realiseren dat we een heel klein schakeltje zijn in een veel groter geheel. En je kan dat grote geheel wel helemaal uit elkaar willen schroeven om in materiële termen te verklaren, maar ik geloof dat je dan de essentie mist. De essentie zullen we nooit begrijpen tenzij je je zintuigen op een andere manier gaat gebruiken. Niet vanuit jouw bron van bewustzijn naar buiten kijken, maar vanuit jouw bron van bewustzijn recht de bron in; naar binnen dus. Maar dat is eng … want daar zitten allemaal lagen omheen die helemaal niet zo mooi zijn. Dan kun je maar beter naar buiten kijken en naar andere mensen wijzen en vertellen wat niet mooi aan hen is.
Ik geloof dat het beter is om te beginnen bij jezelf. Als wij allemaal een kleine schakel in een groter geheel zijn, zou het dan niet beter zijn om dat grote geheel te dienen, zodat we er allemaal een beetje beter van worden? Ik denk dat dat Liefde is en dat dat je het dichtst bij het Goddelijke brengt. God is voor mij niet meer dan een verzamelnaam voor alle positieve kwaliteiten die we kennen en die je ook in jezelf hebt. Geloven is voor mij dat je jezelf en je eigen persoonlijke belangen op durft te offeren voor iets dat groter is en er op vertrouwen dat er genoeg over blijft voor jou. Dat je niets tekort zal komen zolang je op die bron van Liefde aangesloten blijft. Dat dat een eeuwige bron van energie is waar miljoenen universa op draaien en wat adem geeft aan alles. Een kosmisch ritme wat je door alles heen voelt bewegen. Jouw hart draait op die Liefde. En ja dat lichaam en die spullen die je om je heen hebt verzamelt… die zijn tijdelijk. Je lichaam wordt steeds ouder, die spullen gaan een keer kapot. Steden komen en gaan net als de dagen en de seizoenen als een vertraagd ritme van het hart. Het bewustzijn dat daar achter zit, blijft onveranderd. Het is er altijd geweest en zal er altijd zijn, net als de ruimte die de aarde omvat. Heel onzichtbaar, maar heel betrouwbaar. Het is er altijd en geeft ruimte aan alles wat zich wil ontvouwen. Donker en licht, goed en slecht. Het is er altijd en laat alles zijn wat het is. Sat Chit Ananda ofwel Waarheid (iets wat niet alsmaar komt en gaat) Bewust en Gelukzalig.
Yoga is voor mij een manier om met die bron te connecten. Yoga is een universele paraplu die ruimte geeft aan alle religies. Yoga mag je op je eigen manier doen en in je eigen tempo. Je kunt het links laten liggen en weer oppakken. Het geeft mij houvast, het geeft mij inzichten en het geeft me het gevoel dat ik een belangrijk en tegelijkertijd heel onbelangrijk deel ben in een veel groter geheel. Dat geheel willen dienen; jezelf dienstbaar maken aan het veld van Liefde, dat is Bhakti Yoga. Bhakti is het hart van alle religies. En ook op het pad van Bhakti kom ik weer alle verschillen tegen. Mensen die fanaat zijn en anderen terechtwijzen. En mensen die dat niet doen maar hun handen uit de mouwen steken om op alle mogelijke manieren uitdrukking te geven aan Liefde. Onbaatzuchtige liefde. Liefde in het belang van Liefde. Het gaat niet om de vorm, maar het level van bewustzijn binnen in die vorm. Daar geloof ik in!
Let Love Rule <3