Soul Traveler. Zomaar een term die ik onderweg onder een social post plakte. Ik begrijp dat dit niet alleen is wat ik doe (#vanlife) maar wat ik ook in diepste essentie ben. Een ziel die onderweg is en overgeleverd is aan een continu transformerende landschap, op alle levels van mijn bestaan. Meer dan ooit durf ik gehoor te geven aan wat ik van binnen voel. Waar ik wil zijn of met wie; wat me dient en wat niet. Zonder daar heel rigide in te zijn; het voelt als het volgen van mijn innerlijk kompas in plaats van doen wat van me verwacht wordt. Als kind al zat niemand te wachten op wat ik wilde of nodig had. Ik ben al heel vroeg begonnen met “dan doe ik het zelf wel”. En niet dat dat altijd vlekkeloos gegaan is. Maar ik kwam alleen in de problemen als ik bij mezelf vandaan ging. Maar Toen ik twee jaar geleden mijn huis verkocht in Amsterdam en aan mijn #vanlife begon, stelde ik me voor dat ik de nodige uitdagingen voor mijn kiezen zou krijgen zo helemaal alleen op pad. Maar ik leerde juist nog meer op mezelf te vertrouwen en dat ik door dik en dun altijd op mijn pootjes terecht kom. Dat deuren voor me open gaan en dat het leven vol overvloed is; als je maar niet in schaarste gelooft. Simplicity, daar ligt wel een antwoord. Niet de hele tijd iets willen. Willen kopen willen doen willen ervaren willen eten willen drinken willen roken willen slapen … maar gewoon Je Zelf Zijn.
Het verlaten van mijn comfortzone en alles achter me durven laten wat het meest belangrijk voor me was heeft me veel gebracht. Ik ben niets kwijt geraakt maar heb geleerd om waarde te hechten aan de juiste dingen. Terug naar de basis, het eren en waarderen van het schijnbaar onbelangrijke. Het lijkt of mijn ogen zijn geopend voor het stralende licht wat in het diepste donker verborgen ligt. Als een fonkelende ster aan een gitzwarte hemel. Het blijft een uitdaging om bij het nieuws vandaan te blijven; om de waarom vraag te stillen en niet langer te zoeken naar antwoorden. Ik weet wat ik weet en veel meer hoeft daar niet bij. Veel liever ga ik op zoek naar het dieper niet-weten. Als ik mijn hele leven opnieuw mocht doen zou ik niets anders doen, behalve langzamer lopen. Mijn focus zou niet meer gericht zijn op de horizon en ver verwijderde doelen maar in het hier en nu. En ieder moment helemaal durven beleven, doorvoelen en integreren.
Na twee jaar rondreizend als karma yogi pak ik langzaam mijn oude werkzaamheden weer op. Het doceren van yoga laat ik nog even links liggen, misschien door het breken van mijn rug en de kracht en flexibliteit die ik zelf nog zoek. Maar mijn skills in lichaamswerk zijn verdiept en niet in de laatste plaats door de nieuwe weg die ik in sloeg naar tantra. Mijn eigen weg van disconnect naar verbinding en het heuvelachtige landschap daar tussenin, zijn mijn leermeester en het voelt zo fijn om andere mensen weer te verbinden met hun lijf. Het is zo heerlijk om te landen in jezelf, uit je hoofd te komen en voorbij je hart zelfs nog dieper te zakken, voorbij je buik naar je bekken bodem. Je basis. De wortels van je bestaan. Gisteren zei een client; ik voel dat ik eindelijk weer in mijn lichaam ben en dat is echt vele jaren geleden. Ik buig en ik denk “I know”. Ik weet wat voor leven je leidt als je niet verbonden bent. Op zoek naar vervulling buiten jezelf en blind voor de kleine parels die voor je voeten liggen. Hier, in dit moment.
Go slow traveler, Soul Traveler, go Slow.