Ik was uitgenodigd door Femke en Marijn van Taita Travel om yoga & meditatie te verzorgen tijdens hun San Pedro retreat in Portugal. Hoewel de timing eigenlijk ongelukkig was voelde ik een hele grote JA, niet wetende op wat precies. Apparantly … San Pedro was calling me …
San Pedro is een cactus zoals Peyote maar dan een beetje milder; vergelijkbaar met Ayahuasca maar de reis gaat dieper en je blijft fysiek comfortabel. Door het drinken van haar liquids kun je een spirituele innnerlijke reis maken naar je hoger bewustzijn of dingen bekijken die dat in de weg staan. Doordat je het licht van je bewustzijn er op zet, kun je deze helen en transformeren. Het is geen hallucinatie; je ziet geen dingen die er niet zijn. Wat je meemaakt is echt en hoort bij jou, het laat een werkelijkheid zien die normaliter verscholen blijft achter sluiers rondom je bewustzijn. Voor mij was het een onvergetelijke ervaring die ik nauwelijks in woorden kan vatten. Ik ben nog nooit zo diep in mijn hart geweest en bevrijd van ego en mind constructies. Deep blue heaven <3 Close to enlightenment. Jammer dat dat hartje zich na verloop van tijd weer een beetje sluit, zoals de waterlelie weer dicht gaat bij zonsondergang.
Op reis met San Pedro
Ik lig met mijn gezicht in het gras, mijn beide armen uitgespreid alsof ik mijn vleugels lig te drogen. Zo voelt het ook. Mijn hart verbonden met de Aarde en zij voelt niet anders dan ik. Het tijdframe waarin ik me bevind is vele malen groter dan alleen het fysieke hier en nu. Alhoewel ik soms wel even gepinpoint wordt en me bewust ben van mijn lichaam. Ik voel golven van heling door me heen gaan en ze raken me op celniveau. Zo diep dat ik vermoed dat ik niet alleen mezelf heel maar -in dit geval- heel veel vrouwen over de hele wereld heel. Ik voel me intens dankbaar en ontroerd en er rolt een zielentraan uit mijn ooghoek. Ik huil van pure dankbaarheid omdat wat ik voel zo wezenlijk, echt aanvoelt. Wat had ik gedaan zonder alle informatie die tijdens deze reis tot me is gekomen. Ontbrekende inzichten, hadden ze me de rest van mijn leven gevangen gehouden in mijn hoofd? Want ook al voel je soms je hart; het is vaak maar een moment of een korte periode. Het enige moment dat ik er langer dan een paar uur bewust “in zat” was met de begrafenis van een dierbare vriend die zelfmoord had gepleegd. Het gedeeld verdriet met zoveel mooie mensen tegelijkertijd was toen de verbindende factor en ik was diep onder de indruk van die gezamenlijke heart-space. Nu was het de cactus en liefde in het 100-kwadraat. Ik heb ZO mijn hart gevoeld. Mijn fysieke hart maar ook Anahata, het spirituele hart in het midden van mijn borstkas. Opengebroken, kakelvers, levend, rauw en zo teer en kwetsbaar tegelijkertijd. Intens warm en fijn om daar te zijn.
Als ik mijn ogen weer even dicht doe en terug denk aan mijn ervaring met San Pedro, zie ik het prachtige terrein van Quinta da Lonta voor me. Wat een plek!! We hebben gezamenlijk in een ceremonie de liquid gedronken en hebben allemaal ons eigen plekje in de natuur gezocht. Vanuit mijn hangmat kijk ik uit op de rivier Mondego en haar rijkelijk begroeide oever met grote bomen planten en bladeren. Een warm zonnetje, wuivend groen en een stromende rivier. Geen kip te bekennen, we zijn hier volledig Off the Grid. Vogels, krekels, vlinders en bromvliegen zijn er in overvloed. Muggen trouwens ook maar overdag houden ze zich gelukkig rustig.
Het moment dat de cactus begint te werken, lijkt de hele natuur tot leven te komen. Het lijken niet zomaar bomen maar beings… en ze vertellen verhalen die gedragen worden door de wind. De hele omgeving ademt, de rivier kabbelt, alles is vol bewuste en pulserende levenskracht. Ik realiseer met dat dit prana is, of shakti power; een verzameling van kwaliteiten van de vijf elementen waar ik me vanuit verschillende invalshoeken in verdiept heb. Het voelt als de bouwstenen van het materiële universum maar dat daaromheen nog zoveel meer is. Moeilijk uit te leggen in woorden! Als ik mijn gewaarzijn weer op mezelf richt, voel ik me behaaglijk. Mijn ogen zijn gesloten. Ik verdwijn in het visuele schouwspel van een lotusbloem die zich opent en verder opent en verder opent en ik duik steeds dieper in de kern. Dit herhaalt zich op verschillende verhaallijnen. De kern is goddelijke perfectie (of mijn interpretatie van een transcedente staat van bewustzijn) maar ik merk dat ik dat ‘doel’ steeds net niet haal. Dan word ik me weer bewust van de beperking van mijn mind en hoe gedachten een strak frame vormen in een eindeloze en tijdloze vrije ruimte. Ik kijk naar mijn huid en realiseer me dat mijn lichaam aan het verouderen is; iets waar ik me eerder niet zo bewust van was. De kakelverse frisheid van het spirituele tegenover mijn ouder wordende lichaam confronteert me met mijn vergankelijkheid als mens zijnde. Het is een raar besef. Als ik water in mijn gezicht splash voel ik me weer als een avatar in de jungle; een tijdloze, eeuwige jeugd. Ik navigeer deze dag tussen deze twee tegenpolen. Het hemelse, eindeloze, onbegrenste en mijn materiële, vergankelijke hoedanigheid. Spirit being having a human experience.
Ik merk dat er mensen in mijn omgeving zijn die veel geluid produceren en ik vang flarden van gesprekken. Het voelt alsof het mij beperkt en ik steeds wordt teruggefloten naar een basis frequentie terwijl ik eigenlijk dieper wil gaan. Ik overweeg om te verhuizen naar een andere plek maar ik besluit er geen oordeel over te hebben en me aan de omgevings factoren over te geven. Ik vraag me op dat moment af wel of dit handig is; me aanpassen aan anderen of aan mijn eigen behoeften tegemoet komen. Ik pak even later toch mijn spullen en verhuis naar de andere kant van het landje, waarvan ik weet dat daar de mensen zitten met wie ik op dezelfde golflengte zit. Het voelt als een verademing. De zachte vibratie die in de lucht hangt stelt me op mijn gemak en ik zoek een comfortabel plekje half in de schaduw half in de zon. Ik voel dat ik dicht bij de aarde wil zijn en ga op mijn buik liggen met mijn hart op de grond. Ik voel haar helende kracht en ik voel me sterk met haar verbonden. Ik realiseer me dat ik als vrouwelijk wezen ook duidelijk een connectie met de Aarde héb. Dat ik de moeder ben net als zij, ook al heb ik nooit kinderen gedragen. Het begrip moeder van alle harten komt in me naar boven. Ik herinner me mijn doel; yoga of love in de wereld zetten. Liefde zijn, liefde ademen. Maar hoe kan ik dat doen als er nog iets te helen is in mijn eigen hart, of misschien wel de hele vrouwenlijn van mijn moeder en (over)grootmoeder. Ik stel mezelf beschikbaar; als ik voor hen kan helen wat zij niet hebben kunnen helen wil ik dat op me nemen. Ik begin en voel een sterke connectie met de moeder van mijn vader. Het valt erg mee, of het is niet de richting die San Pedro me op wil hebben. Sowieso alle energie die ik ervaar is heel erg krachtig. Mijn wens voor deze dag was om mijn goddelijke kern te ontmoeten en te zien hoe ik nog meer vanuit daar zou kunnen leven, en wat dat eventueel in de weg zou staan. Het enige wat ik als wegversperring heb kunnen ervaren, al was dat niet heel duidelijk, was mijn gehechtheid aan het materiële, lichamelijke, grofstoffelijke. Het zorgen maken over uiterlijk, welke kleding wel of niet te dragen, me realiseren dat ik nog wel gesteld ben op er vitaal uit zien en dat dat op termijn alleen maar minder zal worden. Ik weet op dieper niveau dat mijn ziel niet gebonden is aan dit lichaam en haar reis weer verder zal vervolgen. Het mezelf losmaken van deze gehechtheid zou een grote stap voorwaarts kunnen zijn. Het mezelf blijven verdiepen in dat wat niet op het eerste gezicht zichtbaar is. Het vergankelijke los durven laten. Werken met de spirits, werken met heling op dieper niveau. Misschien wel werken met de planten. Ik voelde deze hele dag de krachtige aanwezigheid van mijn spirit en was met mijzelf op een hele goede plek, met mijn hart als schitterend centrum. Ik heb ongelovelijk veel liefde ervaren en het heeft mijn hart gevuld.
Mijn tweede reis werd wederom een schitterende reis. Ik twijfelde eerst of ik wel weer wilde reizen omdat er iets in de samenstelling van de groep was veranderd. Ik begon daarom met een microdose en nam twee keer nog iets extra maar bleef op de helft van mijn vorige dosis. Het was minder “trippy” of visueel als vorige keer en daardoor kon ik heel bewust het hier en nu blijven ervaren terwijl ik een diepe reis naar binnen maakte. Ik benaderde het meer als een XL meditatie en dat werkte ook heel goed. Ik dacht er nog even over om nog een keer te “up-dosen” maar San Pedro stelde voor nog wat dieper te gaan in de richting waar ik op reisde. En dat werd mijn vertrekpunt voor weer een fantastische reis. In tegenstelling tot de beperking van het materiële die ik in de eerste reis ervaarde, was ik me er nu heel bewust van hoe ik me ontdeed van echt álle sluiers. Het ging geleidelijk, één voor één en ik ben me nu niet meer heel bewust wat/wat was. Ik weet wel dat ik uiteindelijk in een onbeperkte oceaan van bewustzijn verbleef en weer die hele sterke aanwezigheid in mijn hart. Alles wat ik waar kon nemen voelde ongelofelijk echt, volledig en puur. Wat misschien gek kan klinken omdat je iets tot je neemt wat je hallucinogeen zou kunnen noemen. Ik weet dat er een verschil is tussen hallucineren en reizen door je bewustzijn. Ik was op reis door mijn bewustzijn en San Pedro opent deuren die normaliter gesloten blijven. Het was alsof ik kon kijken met de ogen van mijn hart. Dit gevoel was zo overweldigend, bijna pijnlijk voelde, een naakt hart, zonder bescherming, als een baby die voor het eerst de wereld in kijkt. Het was diep ontroerend, diep kwetsbaar maar tegelijkertijd niets om angst voor te hebben.
Los van de ervaring zelf, heeft het een aantal dingen in me wakker gemaakt. Mijn pad van bhakti en yoga voelt goed maar planten medicijn voelt als een alles omvattend iets wat ik in mijn leven wil integreren. Het volledig en ook langdurig zo duidelijk voelen dat je hart wagenwijd open staat. En hoeveel inzichten dat verschaft. Niet alleen bij mezelf heb ik dit ervaren maar ook alle ervaringen van anderen opgeteld, hoewel het niet altijd makkelijke reizen zijn. Je komt de issues tegen die geheeld mogen worden. Het voelde bij mij als een staat van verlichting; a doorway to God. Iedere practice, het zingen van mantras, yoga doen of mediteren, het leek op dat moment allemaal overbodig. Een beetje als naar het strand willen gaan terwijl je al in de zee ligt. Alsof alle technieken en stromingen een soort duikplanken zijn die uiteindelijk je sprong in de oceaan mogelijk maken. Ik ben een lange tijd in die staat gebleven en kon (en wilde) er niet veel woorden aan geven. Ik wilde alleen maar daar zijn. Zijn. Niet denken, verwoorden, samenvatten, analyseren. Ik wilde er in rusten, in baden en me er volledig in ontspannen. Ik kon Saara zo’n mooie omarming geven; zij had een intense reis meegemaakt en ze kwam langs gelopen op het paadje waar ik even in de zon was gaan zitten. Twee spirit beings, verpakt in een fysiek lijf. Het was een magische ontmoeting; ik voelde mezelf als een groot veld van Liefde waar ik haar in kon laten uitrusten. Toen ik in deze grote heldere ogen keek, keek ik recht in een ziel en dat was zo’n prachtig gezicht. Er zat helemaal niets meer tussen. En ook toen de liquids weer uitgewerkt waren zagen we dat nog steeds. Sisters van ver. Zo kon ik ook liefde voelen voor Marijn en Femke die me hadden uitgenodigd . Voor Justin, waar ik een hele prettige band mee voelde. En Hannah … zo’n tere ziel met haar prachtige liedjes op de gitaar. En met respect heb ik toegehoord hoe zij en Saara (biologische zussen) een indrukwekkend pad van heling hebben doorgemaakt met San Pedro, van een heel destructieve jeugd met naar twee mooie conscious beings die stapje voor stapje stukken van zichzelf aan het helen zijn.
Ik ben dankbaar dat er spirituele tradities zijn en de beoefeningen daarvan mag ervaren. Ik denk wel dat dit weggetjes zijn die ons brengen waar we vanuit de mind niet kunnen komen. Pure overgave is de weg er naartoe. Helemaal volledig los durven laten van alles waar je in gelooft of wat good or bad is. Het is daar voorbij. Hoe dat in de praktijk te brengen weet ik nog niet precies. Maar dat is waar ik me verder in blijf specialiseren. Living in the Heart. De kaarten die ik trok na de twee San Pedro ceremonies lieten me dat ook zien. Anderen helpen om in deze space te komen en van daar uit de wereld te helen.
Visionary ~ revealing ~ true reality ~ healing ~ frameless ~ eternal ~ spirit ~ ocean of love ~ beyond all concepts ~ origin of all beliefs ~ pathway to the ocean ~ peaceful ~ freedom ~ breathing universe ~ shakti power ~ elements ~ conscious ~ raw ~ mystical ~ ancestral ~ center of the heart ~ sacred feminity ~ freedom ~ angel wings ~ deleting the layers around the soul ~ mother of hearts ~ merging in one ~ earth and skies are in the heart ~ medicine ~ surrender ~ deep ~ gratitude ~ grounding ~ life-force ~ opening flower ~ cosmic power ~ expand ~ the essence ~ roots ~ indigenous ~ essential ~ direct experience ~ doorway to God ~ here it is ~ complete surrender ~ out of your mind ~ your heart = earth with an infinite spark ~ so much love ~ explore ~ stretching your boundaries ~ next level ~ removing all filters.
Deze ervaring heeft zo’n diepe indruk op me gemaakt, dat ik begonnen ben met een lijstje te maken van vrienden met wie ik dit wil delen. Ik ga zo snel mogelijk een vrienden retreat organiseren met Femke en Marijn onder dezelfde bezielde leiding van Dharby.
Als je ook op dat lijstje wilt: let me know! Stuur je mailtje naar info@noellesterk.com